فیلیمیوم

VOD یا ویدئو به ‌درخواست سیستم‌هایی هستند که به کاربران اجازه می‌دهند محتواهای صوتی یا تصویری را هر زمان که خودشان خواستند گوش یا تماشا کنند. در این سیستم کاربران مجبور نیستند برنامه‌ها را در زمان پخش سراسری تماشا کنند. فناوری IPTV اغلب به همین منظور و برای اینکه VOD را به تلویزیون‌ها و کامپیوترها  بیاورد مورد استفاده قرار می‌گیرد. فیلیمیوم یکی از همین سرویس های جذاب پخش محتوای تصویری است وی او دی ها انواع گوناگونی دارند که سعی داریم در این یاد داشت به معرفی آنها بپردازیم. ویدئو هنگام درخواست تراکنشی (TVOD)؛  یک روش توزیع است که در آن هر مشتری برای هر قسمت از محتوای VOD که دریافت می‌کند، هزینه می‌پردازد. TVOD دو زیرمجموعه دارد: فروش مستقیم الکترونیکی (EST)، که در آن مشتریان وقتی محتوای خاصی را از اینترنت خریداری کردند تا زمان نامحدودی به آن دسترسی خواهند داشت. نوع دیگر دانلود کرایه‌ای (DTR) نام دارد که در آن مشتریان برای زمان محدودی به محتوا دسترسی دارند. از نمونه‌های سرویس TVOD می‌توان آی‌تونز و گوگل پلی را نام برد. تماشای جامانده‌ها ؛ امروزه شبکه‌های تلویزیونی زیادی به ارائه گزینه تماشای جامانده‌ها یا تماشای جبرانی (Catch up TV) روی آورده‌اند. در این سرویس کاربر می‌تواند برای تماشای فیلم  و برنامه‌های تلویزیونی را بعد از پخش اصلی و تا مدت زمان خاصی تماشا کند. مدل‌های آبونمان؛ آبونمان سرویس‌های VOD یا SVOD از یک مدل کسب و کاری آبونمان استفاده می‌کنند که در آن مشترکان به صورت ماهانه مبلغی را پرداخت می‌کنند تا به صورت نامحدود به برنامه‌ها دسترسی داشته باشند. این سرویس‌ها شامل نت‌فلیکس، Hulu Plus، آمازون ویدئو، رئال ویژن و HBO Go می‌باشد.ویدئوبینی نزدیک به‌درخواست؛ ویدئوبینی نزدیک به‌درخواست یا Near Video In Demand)) NVOD یک تکنیک ویدئویی pay-per-view (پرداخت به ازای تماشا) است که توسط پخش کننده‌های بزرگ چند کاناله سرگرمی با مکانیزم‌های توزیع پهنای باند بالا مانند ماهواره‌ها و شبکه‌های تلویزیونی کابلی ارائه می‌شود.

در این سیستم کپی‌های متعددی از یک برنامه در فواصل زمانی کوتاهی (معمولاً 10 تا 20 دقیقه) پخش می‌شوند و مناسب بینندگانی هستند که نمی‌توانند در زمان‌های برنامه‌ریزی شده اصلی، برنامه‌های تلویزیونی را تماشا کنند. این روش بسیار به پهنای باند وابسته می‌باشد و تنها اپراتورهای بزرگ که با وفور ظرفیت و پهنای باند مواجه هستند، از عهدهٔ این مکانیسم برمی‌آیند. قبل از اوج‌گیری VOD یک شرکت pay-per-view (پرداخت به ازای تماشا) به نام In Demand این نیاز را هدف قرار داد و در سال 2002، چهل کانال را راه‌اندازی کرد تا تجربهٔ NVOD را ارائه دهد. اما تا سال 2014 تنها چهار کانال باقی ماندند. در استرالیا شرکت Foxtel تجربهٔ NVOD را برای فیلم‌هایی که به تازگی روی پرده می‌روند، ارائه می‌دهد. Push VOD؛ Push Video On Demand یک تکنیک است که توسط برخی از شبکه‌ها روی سیستم‌هایی استفاده می‌شود که با فقدان اتصالات برای ارائه ویدئو به‌درخواست، مواجه هستند. این تکنیک همچنین توسط شبکه‌هایی که می‌خواهند زیرساخت‌های استریم خود را از طریق پیش بارگذاری (pre loading) محتواهای محبوب روی دستگاه کاربران بهینه‌سازی کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک سیستم Push VOD از یک دستگاه شخصی ضبط کنندهٔ ویدئو PVR استفاده می‌کند تا گلچینی از محتواها را ذخیره‌سازی کند.

در این روش معمولاً محتوا در خلال شب یا در تمام طول روز با پهنای باند پایین، به فضای ذخیره منتقل می‌شود. از این رو کاربران می‌توانند در زمان دلخواه و بلافاصله بدون هیچ معطلی، محتواهای ذخیره‌شده را تماشا کنند.Push VOD به کاربر و محتواهایی که ضبط می‌کند بستگی دارد، بنابراین انتخاب‌ها ممکن است محدود باشند.از آنجایی که محتواها، فضا را روی درایو PVR اشغال می‌کنند، محتواهای دانلود شده بعد از یک هفته حذف می‌شوند تا راه برای برنامه‌های جدید باز شود. فضای محدود روی PVR به این معناست که برنامه‌های انتخاب شده معمولاً به محبوب‌ترین برنامه‌ها محدود می‌شود. نسخهٔ جدیدی از Push VOD اخیراً وارد بازار شده که با استفاده از مکانیزم‌های کارآمد حذف خطاها می‌تواند پهنای باند زیادی را آزاد کرده و از این رو می‌تواند علاوه بر ویدئو، محتواهای دیگری نظیر مجلات و اپلیکیشن‌های تعاملی را ارائه دهد . با مرور انواع وی او دی ها و سایت پخش فیلم  وآشنایی با شکل و ساختارآنها بیشتر به یکتا بودن سرویس فیلیمیوم پی می بریم چرا که می دانیم فیلیمیوم برای تماشای فیلم و سریال های خود هیچ هزینه ای را از مخاطب خود دریافت نمی کند.