جامع‌ترین نکات و قوانین دارت از شروع حرکت در ذهن تا پایان در جسم

به‌جرات می‌توانیم بگوییم که همه‌ی ما در طول زندگی خود چیزی را هدف گرفته‌ایم. هدف‌گیری در بسیاری مواقع برایمان در حکم بازی جذابی خود را نشان می‌دهد؛ ولی باید بپذیریم که این بازی بیشتر نوعی بازی ذهنی است. در بازی دارت نیز قوانین دارت برای ما چهارچوبی ورزشی می‌سازد تا قبل از هر چیز دیگر آن را فعالیتی جسمی ببینیم؛ ولی این بازی نوعی تقویت تمرکز و تمرین ذهنی است. بهبود هماهنگی چشم و دست، کاهش استرس، تقویت هوشیاری و تصمیم‌گیری همه‌ی چیزهایی هستند که بر این صحبت ما تاکید دارند.

البته مزایای دیگری هم چون تحرک بدنی، ایجاد رقابت و تعامل اجتماعی، سرگرمی و تفریح، همه و همه‌ی ما را حتی در دورهمی‌های خانوادگی جذب خود می‌کنند. این باعث می‌شود تا بخواهیم قوانین دارت را در حدی بدانیم که لااقل بتوانیم در کنار یکدیگر بازی جذابی را تجربه کنیم.

به همین بهانه تصمیم گرفتیم قوانین دارت و روش انجام آن را به‌روشی ساده بیان کنیم تا با همین نکات ساده شروع دلپذیری را رقم بزنید. البته در ادامه برخی از راهکارهای روانشناسی را نیز برای نتیجه‌گیری حداکثری بازی برایتان خواهیم گفت. با چنین دیدی از نظر ما همین قوانین دارت ساده و ترفندهای روانشناسی می‌تواند از شما بازیکنی نیمه‌حرفه‌ای بسازد. با این اوصاف پیشنهاد ما مطالعه‌ی ادامه‌ی این مطلب است.

قوانین دارت برای پرتاب

در این مبحث وقتی صحبت از قوانین دارت به میان می‌آید، منظورمان امتیازگیری و قوانین اینچنینی نیست. قصدمان آموزش روش پرتاب است، یعنی از زمانی که شروع به ایستادن می‌کنید تا زمانی که پرتاب‌کردن دارت به اتمام می‌رسد.

قوانین دارت: آن را از کجا پرتاب کنیم؟

برای محاسبه‌ی مکان دقیق دارت روی دیوار و فاصله‌ی آن با شما و زمین، قبل از هر چیز باید بدانید که فاصله‌ها از مرکز دارت تخمین زده می‌شوند. در این صورت فاصله‌ی مرکز تخته تا زمین 173 سانتی‌متر است. اکنون باید از همین نقطه روی زمین تا مکان پرتاب را 244 سانتی‌متر اندازه بگیرید و خطی بکشید که به آن خط پرتاب می‌گویند.

قوانین دارت: روش گرفتن

روشی که دارت را در دست می‌گیرید، در نتیجه‌ی نهایی بازی تاثیر فراوانی دارد؛ اما قضیه‌ی جالب این است که قانون چندان محکمی برای انجام آن نیست. برای این کار باید سعی کنید، راهی را برگزینید که مناسب شماست. این کار می‌تواند با دو یا سه انگشت یا حتی تعداد بیشتری از انگشتان انجام شود.

ابتدا دارت را با انگشت اشاره خود، از زیر لمس کنید و سپس آن موقعیت را با انگشت شست از بالا حمایت کنید. برای این کار، در صورت تمایل می‌توانید از انگشتان دیگر برای حمایت دارت استفاده کنید. به این ترتیب که در زمان قراردهی انگشت اشاره به‌جای یک انگشت اشاره، از انگشتان دیگری که در کنار آن هستند هم استفاده کنید و بقیه‌ی ماجر را ادامه دهید.

قوانین دارت: موقعیت پاها

موقعیت پاهای شما در هنگام پرتاب دارت، «stance» نامیده می‌شود. نحوه‌ی انجام این موضع بسیار مهم است زیرا به تثبیت بدن شما کمک می‌کند. بد نیست قبل از شروع بدانید که ایستادن روی خط پرتاب اشکالی ندارد؛ اما مواظب باشید از خط عبور نکنید!

روش اول: Middle stance (Medium style)

نسبت به تخته مورب بایستید. این استانداردترین موضع با فرمی متعادل است که تنظیم موقعیت پاها و نحوه‌ی قرارگیری مرکز ثقل را آسان می‌کند تا هدف‌گیری بهتری داشته باشید.

روش دوم: Closed stance (Side style)

کاملا رو به‌سمت تخته دارت بایستید. البته برای این حالت، پای جلویی روی خط پرتاب و هم‌راستا با آن قرار می‌گیرد که این باعث می‌شود هر بار زاویه و موضعی ثابت به خود بگیرید. دقت کنید که وزن خود را روی پای جلو نیندازید؛ زیرا این کار باعث می‌شود که پای عقبی جابه‌جا شود و ثبات خود را از دست بدهید. تنها سختی این روش، فشاری است که کمر در زمان زدن ضربه تحمل می‌کند. این محدودیت با انجام ورزش‌های استقامتی رفع می‌شود.

روش سوم: Open stance (Front positioning)

رو به تخته دارت صاف بایستید. زاویه‌گرفتن با این روش آسان است؛ اما از آنجایی که نمی‌توانید به جلو خم شوید، رهاکردن دارت کمی سخت است. در این حالت نوسانات ساختار بدن بیشتر است و می‌تواند بر نتیجه‌ی نهایی تاثیر بگذارد.

قوانین دارت: مراحل پرتاب

عمل پرتاب دارت از سه مرحله تشکیل می‌شود و در تمام مراحل باید سعی کنید ثبات خود را حفظ کنید.

1. نشانه‌روی

در نشانه‌روی سعی کنید بازوی شما از آرنج حرکت داده شود. برای شروع دست را بالا برده و آرنج را به‌سمت عقب بیاورید. در این حالت بازو با آرنج زاویه‌ای حدود 45 درجه می‌سازد. نوک دارت را کمی به‌سمت بالا نگه دارید. هر حرکت غیرمجاز در این مرحله به این معنی است که دارت مستقیم پرتاب نخواهد شد.

2. رهاسازی

دست را به‌سمت جلو حرکت دهید و دارت را رها کنید. این حرکت درست شبیه رهاکردن موشک‌های کاغذی است. در این شرایط تا حد ممکن نباید آرنج خود را حرکت دهید. از نکات دیگر اینکه باید سعی کنید تمام انگشتان خود را یک‌باره رها سازید. فراموش نکنید که دارت برای نشستن روی تخته، نیازی به نیروی فراوان ندارد؛ پس دارت را به‌آرامی به‌سمت جلو پرتاب کنید.

3. پیگیری

طبق اصول ذهنی برخی از ما، پس از پرتاب کار تمام است؛ اما واقعیت این است که هنوز مرحله‌ی دیگری هم باید اجرا شود. پس از رهاسازی باید آرنج را همچنان به‌سمت جلو حرکت دهید تا در امتداد بازو قرار بگیرد. البته کف دست نیز در پایان رو به‌زمین خواهد بود و تقریبا مانند این است که شما با نوک انگشتان خود به هدفی اشاره می‌کنید.

نکات روانشناسی در بازی دارت

دارت ورزشی ذهنی است و حتی بازیکنان حرفه‌ای هم بارها و بارها بر این قضیه تاکید کرده‌اند. حتی معروف است که بیش از 50 درصد این بازی در مغز ما انجام می‌شود. اولین گام برای بازی بهتر هم این است که روی خودتان کار کنید. معمولا در طول بازی تحت فشار و استرس هستیم. استرس سیگنالی از موقعیتی خطرناک است که در شرایط طبیعی برای همه‌ی ما پیش می‌آید.

استرس به‌طور خودکار باعث ایجاد تنش عضلانی و کاهش خون در دست‌ها می‌شود. نتیجه این است که ما دیگر آرام نمی‌ایستیم و اغلب دیگر نمی‌توانیم مثل همیشه حرکت پرتاب را درست انجام دهیم. اما مشکل دیگری نیز وجود دارد و آن این است که قبل از پرتاب، سناریویی را تصور می‌کنیم که قرار است رخ دهد. اینکه ضربه خطا می‌رود و هزار فکر دیگر، خود عاملی برای خطاست. اگر ما بتوانیم این مکانیسم را تحت کنترل بگیریم، نوعی چرخه معیوب را حذف کرده‌ایم.

مخلص کلام

اگر بخواهیم درباره‌ی قوانین دارت صحبت کنیم، باید بگوییم که برای انجام بسیاری از آن‌ها لازم نیست کار چندانی انجام دهیم. حفظ آرامش، انتخاب ساختار بدنی اصولی در ایستادن، نگه‌داشتن دارت و پرتاب، تا حد فراوانی کمک می‌کند تا شما به‌سمت حرفه‌ای‌شدن پیش بروید.